کاش دیپلمه بودم!

باور کنید ما الاغ های خوبی هستیم. خودمان روزی چندین بار دور طویله مان می گردیم و مراقبیم الاغ غریبه ای به طویله مان نزدیک نشود. خودمان چندین فرسخ می پیماییم تا علف و یونجه مان را تهیه کنیم و بر پشت بگیریم و به طویله مان بیاوریم. اما یک حرف داریم: آیا تا به حال باری را بر دوش الاغی دیده اید که خورجین نداشته باشد. ما فقط یک عدد خورجین شایسته الاغ بودنمان می خواهیم. آیا این توقع زیادی است؟!

باور کنید ما الاغ های خوبی هستیم. وقتی بچه بودیم به موقع به مدرسه الاغ ها رفتیم و انواع عرعر کردن را یاد گرفتیم ، بعد بین الاغ ها نمونه شدیم و توانستیم در بهترین طویله های آموزشی برویم و خوب به شما آدم ها! سواری دادیم. ما در عوض فقط یک عدد خورجین شایسته الاغ بودنمان می خواهیم. آیا این توقع زیادی است؟!

عرعر! یک چیزی یادم رفت بگویم ، این الاغ همسایه که نه مدرسه رفته و نه انواع عرعر کردن را یادگرفته و هنوز اکابر است ، یک عدد خورجین خوب دارد که بر دوش آدم ها انداخته و سوارشان شده است! خوش به حالش! ما اصلا دلمان نمی خواهد آدم بودیم! کاش ما جای الاغ همسایه مان بودیم!!

برگی از خاطرات پادگان آموزشی آیت الله خاتمی

این چند خط کوتاه را وقتی دلم در پادگان خیلی گرفته بود نوشتم و هر آنچه می خوانید عین حقیقت است ولی ممکن است فقط کسانی که سربازی رفتند بفهمند!
یک چیزه دیگر : من فقط یه روز مرخصی داشتم و این مطلب را اینجا گذاشتم ٬ فکر نکنید برگشتم! تازه نمیدونم از برگشتن من هم کسی هم خوشحال میشه؟!
هدی