ترانه عشق
زیباتر از ترانه گلها و اختران دانی چیست؟
هرکس جواب می دهد اکنون:
زیباتر از همه ٬ ترانه عشقست!
زیباتر از رخ خورشید پرشکوه٬
در نیم روز روشن اردیبهشت ماه٬
چیزی هست؟
عاشق جواب می دهد: آری٬
زیباتر از رخ خورشید پرشکوه٬
معشوقه من است!
هیچ میدانی چه زیبا و چه طنازند اندر آسمان نیمه شب
گو هرانی چون چراغ٬
دختران آسمان ٬ اختران پر فروغ
بر فراز باغ و راغ؟
هیچ میدانی چه زیبا و چه جانبخش است
خورشد جهان افروز
بر فراز بارگاه نیلگون
در نیم روز؟
هیچ میدانی که آرام دل من
ماه بی همتای من٬
نور چشمان من٬
از گلها بسی زیباتر است؟
خنده لبهای چون یاقوت او٬
خنده لبهای شهدآلود او٬
غنچه گویای او٬
از پرتو خورشید جان افزاتر است؟
آه ... میدانم ولی ...
ولی ... هنوز ...
ولی چکامه مدح عروس زیبایان٬
دل کسی که بشر در سراسر گیتی٬
ورا به نام دل‌انگیز مادر نامیده است.
دل فسونگر ٬ سر چشمه حیات و وجود٬
دلی که منشاء عشق و ترانه است و سرور٬
دلی که که تا به ابد جاودان و پاینده است٬
ولی هنوز ...
ترانه‌ای که بود در خور چنین گنجی٬
چکامه‌ای که تواند ستود مادر را٬
نیافریده چنان چون سزد سخن سنجی!
پس چرا عاشق نباشم
من که می دانم شبی عمرم به پایان می رسدنوبت خاموشی من ٬ سهـل و آسان مـی رسد
من که مـی دانم که تا ٬ سرگرم بزم هستی ام
مرگ ویرانگـر چه بـی رحم و شتابان مـی رسد
پس چرا عاشق نباشم ؟
من که می دانم به دنیا اعتباری نیست ٬ نیست
بین مرگ و آدمی ٬ قول و قراری نیست ٬ نیست
مـن که مـی دانـم اجل ٬ ناخـوانده و بـی دادگـــر
ســر زده مــی آیـد و راه فــراری نیست ٬ نیست
پس چرا عاشق نباشم ؟
جهانبخش پازوکی
تقدیم به تمام عاشقا...
بدون شرح
کشاورزی را دیدم که تبر بر دست گرفته بود و بر کمر درخت خرما میزد که چرا با این همه زحمتی که امسال برایش کشیده است چرا موز نداده است؟!
تبری را دیدم که با آهنگ کشاورز رقص بر کمر گرفته و هم آغوشی درخت خرما برگزیده و نمیدانست با هر آهنگی که نمی رقصند!
در این میان شیخی گذر میکرد و چون آهنگ کشاورز شنید و رقص تبر بدید ، گفت: مگر نفرموده بودیم که رقصیدن به هر شکل حرام باشد و دیگر چه برسد به همراه هم آغوشی ، پس حد الهی بر تبر واجب باشد!
سیاهی
صدای زنگ ساعت
می گفت که صبح اومده
اما هوای بیرون
می گفت که شب نرفته
رفتم دم پنجره
سری بیرون کشیدم
دیدم که خورشید خانم
تو گوشه آسمون
کز کرده و نشسته
خوشید تن طلایی
مث زغال سیاهه
نور سیاه خورشید
همه جا رو گرفته
دیدم آدمای شهر
تنپوششون سیاهه
آخ که چشام سیاهه
شب و روزم سیاهه
جلو آینه رفتم
آینه هم سیاهه
وای که چقدر سیاهی
سر تا پام و گرفته
به قصد خونه یار
از خونه بیرون میام
زمین شهر سیاهه
آسمونش سیاهه
حوریای شهر ما
سر تا پاشون سیاهه!
از وسط سیاهی
به نیت سپیدی
میرم خونه یارم
یار چادر سپیدم
در میزنم تتق تق
یارم میاد دم در
آخ که اونم سیاهه
وای که اونم سیاهه
حوریای شهر ما
سر تا پاشون سیاهه!
آدمای شهر من!
اونایی که سپیدی
نرفته از دلهاتون
بیاین سیاهی ها رو
از در و دیوار شهر
پاک و مبرا کنیم
خورشید تن طلا رو
بازم طلایی کنیم
نغمه خوش
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماستهرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
نگو تو رو نمیخوام
دیدی شدم عاشق ، بر چشم سیاهت
آتش زدی بر جان ، با برق نگاهت
حالا من و این دل ، افسرده و تنها
چون برگ خزانی افتاده به راهت
نکردی یادم ای گل ، دادی بر بادم ای گل
به دام عشقت آخر ، ز پا افتادم ای گل
شدی صیادم ای گل
برو تو رو نمیخوام ، سراغت نمیام
خدا بی تابی دل چقدر سخته برام
چقدر سخته برام ، دیگه تو رو نمیخوام
نگو تو رو نمیخوام ، نگو تو رو نمیخوام
دلم خونه غم ها شده ، از عشق تو رسوا شده ، سرگشته تو دنیا شده ام
تو میدونی پریشون تو و آشفته و حیرون تو ، دیوونه و مجنون توام من
نگو تو رو نمیخوام ، سراغت نمیام
من اینجا منتظر ، نشسته چشم به راه
نگو تو رو نمیخوام ، نگو تو رو نمیخوام
وفا کردم و جز جفا ندیدم
از دست تو من چه ها کشیدم
تو شمع بزم این و آنی هر دم
از این و آن چه طعنه ها شنیدم
دوسٍت داشتم و دوست داشتم
گل و بهار من باشی
تو شادی و غم و غربت ، تو در کنار من باشی
برو تو رو نمیخوام ، سراغت نمیام
خدا بی تابی دل چقدر سخته برام
چقدر سخته برام ، دیگه تو رو نمیخوام
نگو تو رو نمیخوام ، نگو تو رو نمیخوام
گل و گلخونه دل منی تو
می و میخونه دل منی تو
دوست دارم ، میدونی
عزیز دردونه دل منی تو
اگه ناز نکنی ، گله ساز نکنی ، بیای بدیدنم
نمیدونی چقدر ، من و پیش دلم ، سرافراز میکنی
نگو تو رو نمیخوام ، نگو تو رو نمیخوام
تقدیم به تو! که جز جفا چیز دیگری ازت ندیم!