خورشید خانم چارقد مشکی نمی خواس
مثل شما با این سر و شکل و لباس
کپه نور ما سبک تر از هواس
خورشید خانم رهاتر از من و شماس
هر کی می خواد با کلاشی
سر کلاس نقاشی
پیرهن گلدار نکشیم
خاطره یار نکشیم
درخت سر باز نکشیم
بد تر از اون ساز نکشیم
باید بدونه عاقبت
دو بال پرواز می کشیم
درای این مدرسه رو
رنگی و دلباز می کشیم
رو کاغذای بی صدا
ساز می کشیم ٬ ساز می کشیم
شهیار قنبری
پرنده بالاخره پرواز خواهد کرد و نمی توان همیشه آن را در قفس حبس نمود...
بابا شمل
یکشنبه 29 تیر‌ماه سال 1382 ساعت 05:25 ق.ظ
و آن روز ما از ته دل عشق را فریاد خواهیم زد
کاش که همه پرنده ها پرواز را بلد بودن !!!!
موفق وشاد باشی .
سلام
فکرمیکنم یه کمی وبلاگامون به هم شبیه.
تینا
به من هم سر بزن
نه دیگه!
نشد...
سلام .
کنجکاو شدم یه سری زدم .
دیروز داشتم همین ترانه رو با صدای ابی گوش می کردم .
سلام
وبلاگ خوبی داری
به من هم سر بزن